W polskim krajobrazie, pełnym różnorodności biologicznej, szczególne miejsce zajmuje modraszek korydon, motyl o subtelnej urodzie i fascynującym trybie życia. Jego obecność w naszym ekosystemie jest dowodem na bogactwo i złożoność przyrodniczych relacji.
Status i występowanie
Modraszek korydon, choć w skali Europy nie należy do gatunków rzadkich, na terenie Polski uchodzi za motyla o ograniczonym zasięgu. Występuje głównie poza obszarami górskimi, z wyjątkiem Pienin, gdzie jest spotykany bardzo rzadko. Jego obecność na północy kraju jest znikoma i ma charakter lokalny, natomiast na południu Polski można go napotkać nieco częściej, zwłaszcza w województwach łódzkim, lubelskim, pomorskim oraz mazowieckim.
Siedlisko
Modraszek korydon wybiera miejsca suche i nasłonecznione. Jego ulubione tereny to łąki i zbocza, przydroża, torowiska kolejowe, ugory oraz polany, zwłaszcza te z podłożem wapiennym. Te specyficzne warunki środowiskowe są kluczowe dla jego rozwoju i przetrwania.
Charakterystyka fizyczna
Długość ciała tego motyla mieści się w przedziale 17-20 mm, natomiast rozpiętość skrzydeł wynosi od 30 do 37 mm. Charakterystyczny jest wyraźny dymorfizm płciowy – samce posiadają błękitne skrzydła, podczas gdy skrzydła samic są brązowe. Gąsienice modraszka korydon są owłosione, mają niebieskozieloną barwę z żółtymi plamkami i paskami, co czyni je łatwo rozpoznawalnymi na tle roślin żywicielskich. Poczwarka przybiera barwę brunatną, co dodatkowo pomaga w kamuflażu.
Cykl życiowy i zachowanie
Modraszek korydon tworzy jedno pokolenie rocznie. Jego okres lotu przypada na czerwiec – sierpień, a gąsienice są aktywne od kwietnia do czerwca. Co ciekawe, jaja tego motyla zimują, co jest charakterystyczne dla wielu gatunków motyli. Motyl ten lata wyłącznie w słoneczne dni, co jest typowym zachowaniem dla gatunków dziennych.
Przeczytaj także: Modraszek telejus
Dieta i rozmnażanie
Pokarm dorosłych modraszków stanowi nektar i sole mineralne, natomiast gąsienice żerują na takich roślinach jak wyka, cieciorka, koniczyna, koniklec, traganek i cieciorka. Proces składania jaj przez samicę odbywa się w sierpniu, co zapewnia optymalne warunki dla kolejnego pokolenia.
Ochrona i zagrożenia
Na szczęście, modraszek korydon nie jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem. Jednak jego specyficzne wymagania siedliskowe sprawiają, że ochrona jego naturalnych habitatu ma kluczowe znaczenie dla zachowania bioróżnorodności i ekosystemów, w których występuje.
| Cecha | Opis |
|---|---|
| Nazwa naukowa | Polyommatus coridon |
| Rodzina | Modraszkowate (Lycaenidae) |
| Długość ciała | 17-20 mm |
| Rozpiętość skrzydeł | 30-37 mm |
| Okres lotu | Czerwiec – sierpień |
| Pokolenia | Jedno pokolenie rocznie |
| Siedlisko | Suche łąki i zbocza, przydroża, torowiska kolejowe, ugory, polany; preferowane tereny wapienne |
| Lokalizacja w Polsce | Głównie poza terenami górskimi, oprócz Pienin; na północy kraju rzadki, na południu nieco częstszy; woj. łódzkie, lubelskie, pomorskie, mazowieckie |
| Dieta | Dorosłe: nektar, sole mineralne; Gąsienice: wyka, cieciorka, koniczyna, koniklec, traganek |
| Zachowanie | Lata tylko w słoneczne dni; jaja zimują |
| Rozmnażanie | Samica składa jaja w sierpniu; gąsienice bywają adoptowane przez mrówki z rodzajów Lasius, Formica, Myrmica |
| Status ochrony | Gatunek nie jest zagrożony wymarciem, ale jego specyficzne siedliska wymagają ochrony dla zachowania bioróżnorodności |
| Dymorfizm płciowy | Samce mają intensywnie błękitne skrzydła z wąskim czarnym obrzeżeniem. Samice są brunatne z niebieskim odcieniem u nasady skrzydeł, co jest unikalne dla tego gatunku. |
Modraszek korydon to nie tylko piękny motyl, ale i ważny element polskiej fauny, który przyciąga uwagę swoją delikatnością i barwami. Jego obecność jest dowodem na różnorodność i bogactwo naszych łąk i zboczy. Ochrona tych małych, lecz ważnych skrzydlatych mieszkańców naszej planety jest niezbędna do zachowania harmonii i bioróżnorodności środowiska naturalnego.
fot.krzysztofniewolny/pixabay
